Spomen-ploču Nikoli Lekiću u ulici koja nosi njegovo ime svečano su danas otkrili gradonačelnik Aleksandar Bogdanović i predsjednik Udruženja boraca NOB-a i antifašista Cetinja Stevan Radunović.

„Spomen-ploča koju danas otkrivamo doprinijeće dugovječnosti borbe za slobodu, jednakost i socijalnu pravdu, za čem se čitavog svog života borio revolucionar Nikola Lekić. On je ostao nepokolobljivi marksista, prolazeći zbog takvog opredjeljenja kroz mnogobrojna teška iskušenja koja su se nerijetko pretvarala u stradanje“, kazao je Bogdanović.

On je istakao kako Cetinje, postavljanjem spomen-ploče, još jednom dokazuje da poštuje istoriju i djela svojih slavnih predaka, kao i da taj čin, na neki način, daje doprinos ispravljanju nepravde koja je svojevremeno učinjena sekretaru sreskog i pokrajinskog komiteta Komunističke partije Crne Gore.

Predsjednik UBNOR-a i antifašista Cetinja Stevan Radunović kazao je da je Nikola Lekić bio izuzetan revolucionar i borac za ideje komunizma i za prava i slobodu Crne Gore, ali da se o njemu, nažalost, zna mnogo manje nego što su njegove zasluge.

„Zahvaljujući angažovanju Nikole Lekića, Komunistička organizacija u Crnoj Gori postala je izuzetno jaka i bila je svojevrsna škola koja je regrutovala najznačajnije partijskse kadrove čija je uloga nezmjenjiva, ne samo na teritoriji Crne Gore, nego i Jugoslavije“, istakao je Radunović.

On je podsjetiko kako se Nikola Lekić uporedo sa zalaganjem za komunističke ideje, zalagao i za povratak prava i stausa Crne Gore koji je bio ugrožen nakon ujedinjenja 1918. godine, kao i da je sticajem nekih okolnosti, izgubio pozicije u partiji i čak bio isključen iz njenih redova.

„Njegov odnos prema partiji i prema borbi za slobodu Crne Gore time nije promijenjen već je nastavio i dalje da djeluje, pa je učestvovao i u Trinaestojulskom ustanku, i u martovskim demonstracijama, i na kraju, učestvovao je u bici na Pljevljima gdje je i poginuo“, kazao je Radunović.

U ime porodice Lekić prisutne je pozdravio Nenad Lekić.

Nikola Lekić rođen je na Cetinju 1909. godine. Diplomirao je na Visokoj komercijalnoj školi u Zagrebu , gdje je postao član Komunističke partije Jugoslavije 1931. godine. Bio je sekretar Pokrajinskog komiteta Komunističke partije Jugoslavije za Crnu Goru, Boku, Sandžak, Kosovo i Metohiju. Hapšen od strane vlasti zbog komunističkih aktivnost, proveo je dvije godine u zatvoru. Organizovao je više masovnih skupova i demonstracija protiv tadašnjih vlasti. Poginuo je u bici na Pljevljima 1.decembra 1941. godine kao „nepartijski boljševik“.